Artysta pracujący żadnej pracy się nie boi?
Dyskusja magazynu „Szum”
Kiedy w 2012 roku Obywatelskie Forum Sztuki Współczesnej zorganizowało Strajk Artystów, jedym z jego rezultatów było przewartościowanie wizerunku artysty.
Z niebieskiego ptaka i społecznego odszczepieńca stał się człowiekiem pracy, domagającym się swoich praw na równi z innymi obywatelami. Jednak wyobrażenie, jak wygląda praca współczesnego artysty w świadomości społecznej nadal jest niewielka. Niegdyś artyści sami chętnie portretowali się przy pracy: czy to w cechowym warsztacie, prywatnej pracowni, na akademii czy w plenerze. Ostatnią znaczącą wizją warsztatu artysty jest Fabryka Andy'ego Warhola. Jak to jednak wygląda współcześnie, szczególnie w przypadku polskich artystów?
Niniejszy panel ma na celu określenie, jak wygląda i czym jest praca współczesnego artysty. Z kim musi współpracować i jakich narzędzi używać? Czy pod pojęciem pracy należy rozumieć tylko proces wytwarzania dzieł lub projektów? A może, zgodnie z neoliberalną logiką produkcji, także w przypadku artystów granica pomiędzy pracą i czasem wolnym zaczyna się zacierać, ustępując miejsca płynnemu modelowi pracy, w którym zdjęcie wrzucone na Instagrama i aktywność na Facebooku są równie ważne, co zdobywanie środków na produkcję prac i sam proces twórczy?
