Twin Peaks
Phoebe Augustine w "Twin Peaks", reż. David Lynch, 1990
Zanim wybuchła medialna moda na współczesne seriale „The Wire”, „The Killing” czy „Mad Men”, na początku lat 90. świat oszalał na punkcie wieloodcinkowego opus Davida Lyncha i Marka Frosta, który zrewolucjonizował amerykańską telewizję i błyskawicznie zawładnął wyobraźnią widzów. Tajemnica mordu na zdeprawowanej dziewczynie z sąsiedztwa w pozornie sielankowym amerykańskim miasteczku to oś fabuły tej niekonwencjonalnej opery mydlanej. Twórcy serialu w mistrzowski sposób mieszają gatunki filmowe, kreują niesamowitą galerię postaci oraz w radykalny sposób manipulują oczekiwaniami widzów. „Twin Peaks” charakteryzuje wyjątkowe dla Lyncha wyczucie groteski i absurdu, naprzemienna zabawa konwencjami dreszczowca i komedii oraz dekonstrukcja zła, które tkwi pod ugładzoną powierzchnią moralności i praworządności.
W ramach Kinomuzeum, na dużym ekranie odbędzie się kilkugodzinny maraton pierwszego sezonu, pod koniec którego twórcy ujawniają odpowiedź na pytanie „Kto zabił Laurę Palmer?”. Projekcja ma również być impulsem do refleksji nad specyfiką i fenomenem kulturowym serialowego medium. Formuła maratonu posłuży do przetestowania zjawiska tzw. „binge watching”, czyli obsesyjnego oglądania non stop, z tą jednak różnicą, że widzowie będą mieli możliwość oddać się serialowemu uzależnieniu w sali kinowej, a nie przed ekranem telewizora lub komputera.
Czy nasza obsesyjna konsumpcja kilku odcinków naraz jest odzwierciedleniem szerszych mechanizmów społecznych w świecie realnym i wirtualnym? A może tylko serial pozwala oddać się ostatecznej filmowej fantazji - inwestując swój czas w wielodcinkowe losy bohaterów, poświęcamy się w pełni serialowi.
