Filmoteka Muzeum

Zrealizowane w 1944 roku w Anglii Oko i ucho to ostatnia praca małżeństwa Themersonów, w której powracają do kluczowego dla ich twórczości zagadnienia integracji dźwięku i obrazu. Film jest muzyczno-optycznym eksperymentem, w którym artyści analizują sposoby transpozycji dźwięku na obraz i odwrotnie, starając się znaleźć taką metodę łączenia odmiennych środków wyrazu, by nie prowadziła do wzajemnej ilustracji, a do osiągnięcia koherencji treści, właściwej każdemu z mediów.

Warstwę muzyczną Oka i ucha tworzą cztery pieśni ze Słopiewni Karola Szymanowskiego, śpiewane przez Sophie Wyss po angielsku. Na początku każdej z czterech części filmu, wyznaczonej zmianą utworu, twórcy objaśniają metody budowania relacji między dźwiękiem i obrazem, następnie – wprowadzają je w czyn.

Opis na podstawie: M. Giżycki, Awangarda wobec kina. Film w kręgu polskiej awangardy artystycznej dwudziestolecia międzywojennego, Warszawa 1996; Stefan i Franciszka Themerson. Poszukiwania wizualne, kat. wystawy, Łódź 1981.
 

(AK)